Ben hep ölürüm portakal ağaçları altında
Benden sonra toprak yeşerir bir daha
Ne bir yalan ne bir gerçek uğruna
Bırakıp gittiğimden beri dünya
Ölümler yeşerir portakal ağaçları altında
Tarihten süzülen son verilerde adım
Bitmez tükenmez masalların arasında
Şimdi ise modern zamanın şu anında
İşe yarıyorum bilimin laboratuvarlarında
Her oyun masasının bir taşı
Her planın bir parçası
Her ülkenin bir çıkarı oldu canım hep
Adımın unutulduğu her saniye çarkında
Yeniden bir portakal ağacı yeşerir toprakta
Bitmez deveranım
Tükenmez ecel cellatlarım
Her ideolojinin hedefinde
Ezilir bir kez daha varlığım
Ben insanım
Ağlar hep bir tarafım
Pahaya değer öbür yanım
Tabloya aksedilmiş cansızlığım
Ve yeniden yeşerir portakal ağaçları
Doğa tüm hikmetlerini sunarken insana
Bilmem kaçıncı perdenin hangi oyunu başlar bir daha
Sahneler capcanlı
Senaryolar yine heyecanlı
Faili malum cinayetlerin
Taze zihinlerde birer birer patlar bombaları
Devriyedeki kolluk kuvvetleri
Korumaktadır canileri
Asayiş kime, kimin elinde
Meçhul fiillerin esrarı arasında
Kapanır üstü bilinmesin bulunmasın için
İşte adalet insana
Bir kez daha kehanet oluverdi
Bu zamanda ve mazide
Beklediğimize müştak
Arzularımıza hasret kalarak
Yiteceğiz dünya çölünde
Böyle geldik böyle gideceğiz getirdiklerimizle
Değişen tek şey
Dönüşen dünyaymış işte
Ellerinin önündekini sunarak rabbine
Yanılmış ve yılmış o gözlerle
Son defa bir daha
Kandık kandık bu sahteliğe
Son kez bir portakal ağacı dibinde
Son ölüm gelene değin