Temiz bir dünya istiyorum! İçinde hiç savaş olmayan, konuşarak anlaşan insanlar, canı yanmayan, hiç ağlamayan bebekler ve çocuklar, temiz bir dünya istiyorum. İnsanlar silah yerine kalem; mermi yerine kâğıt alsalardı ellerine. Yazarak anlatsalardı dertlerini, anneler hiç göz yaşı dökmeseydi, kardeş kardeşi öldürmeseydi, herkes birbirinin değerlerine saygılı fikirlerine ışık tutsaydı. Keşke hiç kimsenin ayağı batmasaydı çamura. Gönüllerimiz hep doğduğumuzdaki gibi temiz kalsaydı.
Güzel bir dünya kurdum düşümde. Yaşlılara hep merhametle bakılsaydı, çocuklar hiç dayakla tanışmasaydı. Sokaklarda çöpler, kalplerimizde kirler birikmeseydi. Zengine kulluk, fakirle alay edilmeseydi, herkes gönül sofrasında buluşsaydı, bebekler tanışmamış olsaydı bombalarla, bomba sesi yerine ezan sesleri sarsaydı her yeri. Anneler, savaştan kalma yara izleriyle değil; dualarla, ninnilerle büyütseydi evlatlarını. Çocukların hayalleri, savaşta bir kolunun, bacağının yarım kaldığı gibi yarım kalmasaydı.
Sokaklarda yatan insanlar ve hayvanlar yerine ekilmiş ağaçlar, çiçekler, börtü böcekler olsaydı. Herkesin karda kışta evi, barınağı olsaydı. Bilmeyerek bile bir karıncayı incittiğimizde pişmanlık gözyaşları dökebilseydik, içimizdeki kurak topraklara. Ah çocuklar gibi masum olmak vardı, elimize bir şey tutuşturduklarında unutsaydık bize yapılan bütün kötülükleri. Komşumuz açken tok olmamalıydık. Bir bardak çayı beraber yudumlasaydık, ısınsaydı kalplerimiz. Din, dil, ırk ayrımı yapmadan, her düşmüşün sofrasında bulunsaydı bizim de tuzumuz. İnsanlık adına hiç kopmasaydık…
Elifnur Yıldırım | Belçika | Nisanur Dergisi | 82. Sayı | Eylül 2018
Harika