ŞiirÜmmü Gülsüm TuranYazarlar

Mezar Duası

Beklemek…
Nice zamanların acımasız katili…
Hercümerç olmuş duygular arasında,
Can çekişiyor bir çocuk yüreği…
Bir akşam vaktidir kuşun intiharı…
Boynunda urgan, koca bir çınar ağacı
Salıncaklar asi rüzgârın oyuncağı…
Beklemek, yağmurdan sonra büyüyen bir başağı…
Beklemek, sigaranın hiç yanmayan ucunda…
Zavallı meczubun volta atması, bir yukarı bir aşağı…


Ve yanmak…
Ateşler içerisinde iken, sıtmaya tutulmuş gibi titremek…
Bedeni yakan ateşin bilinirliğinde,
Yüreklerde tutuşturulmuş narullahın bilinmezliğinde.
Hangi acıyı değişirim?
Mahcubiyetin, Yaratıcı karşısındaki dayanılmaz sancısına…
Hangi ebediyet ve saadet vaadini
Senden razıyım, iltifatına değişirim?
Korkunun daimi tedirginliğine,
Sevginin bin bir türlüsünü nasıl değişirim?
Akan bir damla gözyaşında boğulan bütün günahları
Hangi nafilenin sayısında temizlerim?

Dönülmez yolculuğa çıkmış birini beklerken,
Kahredicidir saatler
Akrebe küsmüş gibi ilerler yelkovan…

Ve yine beklemek…
Bir mezara selam verirken yankılanan bir sestir içimde…
“Sizler bizlerden önce gittiniz,
Bizler de sizin ardınız sıra geleceğiz.”

Ümmü Gülsüm Turan | Nisanur Dergisi | Şubat 2020 | 99. Sayı

Yorum yap