Merdümgiriz

Elma kurdunun sığındığı köşeye ait düşüncem
Gün ışığından uzak, seslerden ırak
Yalnızca kokuya hapsolmuş bir hayat
Elma kokulu ve üşengeç
Nilüfer çiçeği kadar özgür
Su üstünde köksüz ve bağımsız
Güneşin ıssızlığını bulutların çokluğuna tercihim
Bir dağ başında, bir kaya kovuğunda
Şeftali renginde bir çiçeğe ait tablolarım…
Uğur böceklerinin göl kenarında buluştuğu
Kırmızımsı renge bürünen sahil kenarına ait hatıralar
Sadece kırmızı…
Oysa kalabalık görünen insan
Yalnızlığın ta kendisi
Hayat bahşedilmişlerin en yalnızı
Siyahın en çok yakıştığı…
Beyazla uğurlanırken yaşamdan
Zıtlığın da sona erdiğini haber verir gibi…
Aydınlık kadar güzel karanlık
Karanlık kadar güzel uzlet!
Son nefes
Dudaklarında düğümlenen son buse
Hayata son defa kanat çırpar gibi açılıp kapanan kirpiklerin
Bir notanın son vuruşlarını gerçekleştirir gibi inip kalkan parmağın
Ölümdür yine tek başına yaşanan…
…

Ez cümle
Hayata nakış nakış işlenen bir yalnızlık örgüsü mevcut
Çekiyorsa bizi uzlet
Kalabalıkların çığlığındandır kaçış…
…

Kuytularda aranan bir mutluluk hikâyesi
Kiminin çokça kendinden bir şeyler bulduğu bir ruh hali;
Merdümgiriz…