Güne Çıksın Dağların Sesi

Özgürlüğe hevesli bir gerçek
Göçmen bir kırlangıç yolunda…
Akşam mühürlü hatıraların
Salaha yoldaşlığı çizilmiş son durakta…
Hangisi yazılmış
Sesi kısılmış ağıtlara;
Özgürlük anıtını andıran bir esaret mi?
Zemheriden yapılmış titrek bir zafer mi?
Belki de korkak bir sevginin mahçubiyetidir bu,
Damlıyor karanlığa…
Tüm renklerini kendine saklamış bugün
Göğün en küskün yanı!
Dargın kuşlara
Ve de
Gönül yarasına…
Geceyi soluyan diriliş
Süslemiş mabedleri
Delilere tattırmışlar şiiri
Şimdi aşk ve savaşın komutudur bu boydaki
Varolmanın en kestirme yoludur aşk ibadeti;
Müşfik
Cesur
Ve
Âsî
Ân’a mucize
Hüzne yuva
Yarına şifa…
Bir inanç hikayesinin nöbeti ki;
Sınır boylarında
Işıksız görünen hakikat
Bilemiş rengini
Sıvamış kolları…
Öyle iştahlı devrime
Beyaz haberlerin sabahına
Çok sesli düşlerin sokağına…
Büyük uçurumlar sularken çiçekleri
Baharın selamını taşır yağmurun gölgesi
Vakti gelir konar yitirilmiş duygulara
Tahir’in tesellisi
Dünlerin hükmü biter
Güne çıksın dağların sesi…