Hayat bazen gülerken aslında tuzak kuruyor. Beden yorgun düşer ama dinç olmakta ısrar ediyor. Zoraki bir düzen kurarsınız ama nahoş hadiseler engel olur. Bazen sevgi bile yetersiz kalabiliyor mutluluk için.
Oluşmuş olan güzel bir düzeni bozmaya çalışan birine akıllı gözüyle bakılabilir mi? Herşey yolunda gidiyor, derken mutluluğun zirvesindeyken onu yere çalmak neden? Bir hata pahalıya patlamışken sana, aynı hatayı tekrarlamak neden? Kendini değerli hissediyorsan değersizleştirmeye çalışman neden? Kendine ait olanla yetineceğini bildiğin halde başka arayışlara girmen neden?
Dünya bütün genişliğiyle senin olduğu halde, kendini bilinmezliğin içine koyup daracık bir kutuya hapsetmeye çalışman neden?
Bazen kafan bulanıklaşabilir, ruhun daralıp nefessiz kalabilirsin. Peki, bunu bir başkasına ödetmen neden?
Hatasız kul olmaz lafzını kendince düstur olarak görüp sürekli hata yapmaya çalışman neden? Sevildiğini bildiğin halde o sevgiyi hiçe sayıp olmayan sevgilerin peşinden koşmaya çalışman neden? Hayat, hasretle beklediğin güzellikleri önüne serdiği halde, buna nankörce davranıp çirkinliklerin peşinden koşma isteğin neden? Sahip olduklarına sıkı sıkı sarılman gerekirken, belki de hiçbir zaman sahip olamayacağın ve seni asla gerçek arzularına ulaştırmayacak olan seninle uyuşmayan anlamsızlıkların peşinde gitme isteğin neden?
Tüm ihtişamıyla içindeki tüm güzellikleriyle muhteşem bir sarayda yaşadığın halde onu bir harabeye çevirmek ve o harabede yaşamak isteğin neden? Gerçeklerin tüm çıplaklığıyla önünde olduğu halde, beğenmeyip görmezden gelip bir paçavra gibi yere çarpman neden?
Mantığın sana gıpta edilmeye değer güzelliklerin içinde olduğunu söylerken, duygularınla hareketle değersizliklere özenmen neden?
Neden, neden ve neden?
Zeynep Özel | Konya | Nisanur Dergisi | 83. Sayı | Ekim 2018
Yorum yap