Benziyor insanın dünyaya hali
Dünya medâr-ı yaşam âdemoğluna
Bebek beşiği gibi
Büyüten, avutan, oyalayan
Bağrına basıp sımsıkı sarıyor elleri
Ne kadar da sahipleniyor bizi
Bir anne misali…
Benziyor insanın dünyaya hali
Dönüyor ya dünya, durmuyor yerinde
Hangi günümüz eş diğerine?
Muallâkta bir kaya kütlesi
Genişledikçe genişliyor çevresi
Ya insanın taşlaşan yüreği
Gittikçe büyüyen zihni
Tarifsiz hisleri
Neyimizle belirliyiz ki…
Benziyor insan ona
Her haliyle bir dünya
Cismi uymuyor hiçbirininki diğerine
Herkesin dünyası kendince dönüyor etrafında
O yüzden uymuyor vakitlerimiz
Uyuşmuyor hislerimiz
Anlaşamıyor kalplerimiz
O yüzden farklı herkesin zamanı
Herkes kendi serüveninde sürüyor tarlasını
Kiminin vakti doluyor bir günde
Kiminin yok zaman sınırları…
Uçsuz bucaksız fezanın
Varoluş nedeni dünya
Alnında yazılı gayesiyle
Nasıl da benziyor insana
Gizli hazine, Ezel ve Ebed olan Allah’ı bilmek
El-Hak! Yazılı insanın kaderinde…
Biz
Yaşlandıran, öldüren dünyanın çocukları
Bir bebeğin annesine muhtaçlığı
Bitkinin toprağa bağlılığı gibi
Bağlıyız biz de her anımızla dünyaya
Nefesle başlayan hayatımızı
Sonlandıracağız onun arzında
Vefasızlık yok yurdumuzun kitabında
Öldürdükten sonra dahi bizi
Yerimiz yine toprağında
Emanetini alana kadar Allah
Koruyacak bizi bağrında
Rabia Özelçi | Nisanur Dergisi | Aralık 2018 | 85. Sayı
Yorum yap